یا صاحب الزمان
به تو می اندیشم
من در هیاهوی این زمان
در پشت صدا های بلند این دوران
آرام به تو می اندیشم
به تو که با مهربانی ساده نگاهت
می توان ظلم پیچیده این دوران را به سخره گرفت
به تو که با آرامش نفس هایت
می توان این جهان پر آشوب را رام کرد
و من به تو می اندیشم
نه به خاطر معادله ساده نگاهت
نه برای عاشقانه نفس هایت
نه
من به یاد تو،به تو می اندیشم
به امید صبح ظهور که تنها راه پایان مشکلات و گرفتاریها و آغاز خوشیهاست…
این چنین بر دلم افتاد … به امّید خدا …
غم مخور … می رسد امداد به امّید خدا
چه قدَر عقده در این سینه ی ما جمع شده
عقده ها می شود آزاد به امّید خدا
با دعای «فرج» و «ندبه» ی او مأنوسیم
کی اثر می کند «اوراد» به امّید خدا ؟
گره از کار گِره خورده ی ما باز شود
فرصتی می شود ایجاد به امّید خدا ..
خبر آمدنش را همه جا پخش کنید
می رسد لحظه ی میعاد به امّید خدا
منتقم می رسد و روز ظهورش حتماً
می شود فاطمه دلشاد به امّید خدا…
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
یا علی علیه السلام